അങ്ങനെ...
പൊടുന്നനെയൊരിക്കല്
നിങ്ങളെനിക്കൊരു
വീട് പണിയുന്നു.
നിശബ്ദത കൊണ്ട് നിലം,
നിശബ്ദത കൊണ്ട് നിലം,
കിനാവ് കൊണ്ട് ചുവരുകള് ,
ഇരുട്ടിന്റെ മേപ്പുര!
നിങ്ങളവളോട് പറയണം
മണ്ണിനടിയിലെ
വേലികളും, മതിലുകളുമില്ലാത്ത
വീടിന്
മറവി കൊണ്ടൊരു
വേലികളും, മതിലുകളുമില്ലാത്ത
വീടിന്
മറവി കൊണ്ടൊരു
മതില് കെട്ടാന് !
7 comments:
!!
ഒരു ജീവിതചിത്രം പ്രതിബിംബിക്കുന്ന വരികള് ,
മരിക്കാത്ത ഓര്മ്മകളുടെ..
മനോഹരം .
...അങ്ങനെയങ്ങ് മറക്കാൻ കഴിയുമോ? ‘ഇരുട്ടുകൊണ്ടൊരു മേൾക്കൂര...’ നല്ല ആന്തരികഭാവം....
ഹ...! നന്നായി ഈ കുട്ടിക്കവിത
വളരെ ഇഷ്ടായി
ഇങ്ങനെ പോരട്ടെ.
പെണ്ണിന് കഴിയുനത് അവര് ചെയട്ടെ ..കവിത കൊള്ളാം
ഇഷ്ടായി...
Post a Comment